Ola los Amigos!

Ja, we zijn weer in het spaanstalige gedeelte van Centraal Amerika! Guatemala, net onder de oksel van Mexico (Yucatan). Pak de bosatlas er even bij en zoek even naar het meer van Peten, daar ligt Flores ergens. Een klein dorp op een eiland in dit grote meer. Om hier daadwerkelijk te komen was nog een avontuur op zich.

Gisterenmorgen ginbg vrij vroeg de wekker, aangezien we de boot van half acht moesten hebben om een goede plek in de bus te hebben richting Flores. Na onze darmen weer wat ruimte te hebben gegeven, zijn we de boot ingestapt om een driekwartier later voet aan wal te zetten in Belize City. Goodbye Caye Caulker, goodbye relaxing time! Gelijk een busticket besteld bij de maatschappij, die onze een zeer luxe beloofde. Na uur wachten en een driemalig bezoek aan het redelijk schone toilet werden we geroepen om met de bus mee te gaan. Helaas een spaanse organisatie, dus moeilijk mee te praten. Daar kwamen we dan bij het busje (2 meter bij 5 meter en plaats voor dertig man). We liepen toevallig met vieren (nog twee Amerikanen) en paste helaas niet in dit busje. Bleek er nog een andere organisatie te zijn. Gelukkig kunnen we met de andere bus mee, dachten we. Zitten we daar eindelijk in een derde rangs bus, maar in ieder geval met beenruimte. Blijkt ons formuliertje niet te kloppen en moeten we met de volgepropte bus mee. Ik proberen in mijn spaans/engels/apentaal uit te leggen, dat er echt voor ons geen plaats is in de veel te kleine bus. Uiteindelijk als ik mijn voeten er bij ga gebruiken, komt er een iet wat zwaardere donkere Belizeaan aangelopen, die met driewoorden uitlegd aan de hulpeloze vrouw, dat het een schande is, dat wij met de veel te kleine bus mee moeten. No, Fucking Bus, waren zijn heilige woorden.

Na een rustige rit van ongeveer twee uur kwamen we aan bij de grens (Belizean Border, vorige keer niet geheel door iedereen begrepen). Marjos moest even plassen en dat werd ons bijna fataal, want de bus wacht echt niet op passagiers, die meer dan anderhalf uur over 3 stempels en 30 euro doen. Gelukkig hadden we een paar oplettende passagiers, die haast voor de bus gingen liggen, zodat wij nog mee konden. Onze reis vervolgde zich dus tochin Guatemala. Waren de wegen in Mexico'slecht', in Belize 'heel slecht', dan zou je ze in Guatemala 'enorm slecht' mogen noemen. Ze vallen niet eens in de categorie bosweg, en ze noemen het hier een snelweg. Vreselijk, wat een kuilen, hobbels en andere vreemde gaten/bulten in de weg. Na ongeveer zestig kilometer hobbelen en bobbelen (is ongeveer een anderhalf uur) kwamen we eindelijk op iets van een 'normale' weg. Niet veel later waren we dan eindelijk in Flores, waar we een goede kamer kregen toegewezen. Gelijk een trip geboekt voor de volgende dag (eigenlijk nacht/ochtend) en de verdere reis naar Palenque (zie onze verhalen een aantal dagen geleden).

Na ons even te hebben opgefrist, zijn we ergens een hapje gaan eten bij het meer van Peten. Hier zouden we een mooie zonsondergang gaan beleven stond er in de Footprint. Zou het dan toch lukken na de verschillende mislukte pogingen op Caye Caulker. Onze maaltijd was niet bijzonder, maar het aantal vliegen rondom onze tafel des te meer. Heb veel vliegen in mijn leven gezien, maar dit waren er wel erg veel. Helaas jaagde deze vliegen ons ook weg bij het uitzicht over het meer. Weer een mislukte poging. Na een rondje door het dorp te hebben gemaakt, zagen we achter de huizen de zon langzaam ondergaan. Snel naar het water lopen om nog even te kijken. Wat een gaaf uitzicht.......

Aangezien onze wekker al om half drie ging, waren we lekker vroeg gaan slapen. Na de zonsondergang van gisteren, zouden we vandaag de zonsopgang gaan bekijken in Tikal, waar diverse Maya ruines zijn. Na een rit in een mega klein busje (zie boven omschreven), die niet eens de heuvel op kwam (Was zo erg dat lopen sneller zou zijn, dan blijven zitten, maar het was nog dertig kilometer), waren op de plaats van bestemming. De brulapen brulde ons al de bossen in. Wat een mega herrie zeg. (Even voor Myra, in Palenque, was die mega herrie ook brulapen) Na een pittige wandeling door het bos kwamen we bij het trappenhuis aan van de tempel. Helaas net te laat voor de zonsopgang. Komt waarschijnlijk door de langzame bus. Was natuurlijk wel een extreem mooi uitzicht, 75 meter boven het oerwoud. Overal vogels, apen en andere tropische geluiden, wat lekker wakker worden is dat.

Na een 4 uur durende rondleiding door onze 'engels' sprekendegids Carlos mochten we zelf nog een beetje rondlopen door het park. Zo kwamen we allerlei wilde dieren tegen: de neusbeer, de brulaap, diverse vogels, het broertje van Quetzal (is niet de echte, maar lijkt op de door de Maya's aanbeden vogel). Natuurlijk waren de tempels weer hemels en was dit nog een bijzondere ervaring om mee te maken. Toch vreemd om midden in de jungle allerlei tempels te zien boven de bomen uit of onder de bomen door (is net hoe je keek).

Nou was het weer even. Morgen gaan we illegaal de grens over per boot. Spannend. Spreken jullie weer in Mexico!

Adios!