Van stoffig India naar de moesson in Nepal

Dag allemaal,

Hier even een kort berichtje vanuit Pokhara, nepal. Alles gaat goed. We hebben nauwelijks tijd om te internetten en in India was er ook geen gelegenheid toe. India was erg indrukwekkend. Ik weet niet waar ik moet beginnnen met beschrijven; alles is er anders. Grootste verschil is nog wel de totale chaos op de weg en de temperatuur overdag; minimaal 40 graden.

De Taj Mahal was fantastisch om te zien. Extra vroeg opgestaan om de zonsopgang mee te maken. helaas hadden er een paar zich verslapen en een tuktuk pech onderweg. Maar uiteindelijk wel een van de mooiste gebouwen ter wereld mogen aanschouwen.

Het heilige Varanassi was een hele beleving. Vanuit het hele land komen Hindoes hiernaar toe om hun laatste rustplaats te vinden. Er worden per dag 300 lijken verbrand. We zijn bij zo'n crematie aanwezig geweest. Toch wel een beetje een raar gevoel bij.Rembrandt kwam toch ook maar terug op zijn plan de Ganges over te zwemmen, maar heeft wel het heilige water aangeraakt. Ik zelf heb me er niet aan gewaagd

Het eten is hier heerlijk. We zijn blijkbaar al best aan pittig eten gewend, want dat trekken we goed. Wat daarentegen wel wennen is is het vetgehalte, alles drijft in de olie helaas.

Na ratten op het station en een nacht in de nachttrein tussen de locals, was India een hele ervaring. Ook komen we wat te weten over het Hindoeisme en het Boeddhisme. Erg interessant.

Blij dat we even op adem kunnen komen in Nepal. Hier zijn ontelbaar kleuren groen. fantastisch uitzicht. helaas veel last van de moesson. Het regent tot nu toe hier non-stop. Een contrast met India. We hebben net een Tibetaans vluchtelingen kamp bezocht. Morgen vertrekken we naar de hoofdstad: Katmandu.

Helaas zit mijn tijd er al weer op.

Voor nu: vele groeten en tot snel!

Amsterdam - Zürich - Delhi - Jaipur

Hallo landgenoten,

Na een lange trip van eerlijk gezegd 24 uur zijn we dan in het land van de Maharadja's, Rajasthan. Ons vertrek lichtelijk vertraagt uit Amsterdam zorgde voor een ideale overstap in Zürich. Twee keer plassen en het vliegtuig ging er bijna vandoor. Helaas waren er twee illegalen, welke niet met onze vlucht mee konden. Dus moest de bagage nog even weg gehaald worden. Na een heerlijke vlucht (de vlucht naar Zürich was met extreem veel turbelentie, gelukkig ik sliep) van ongeveer acht uurwaren we dan eindelijk in India,oftewel Delhi. Alleen nog een varkensgrieptest en een stempel en we waren dan eindelijk daar.

Inhet vliegtuig en op het vliegveld de meeste reisgenoten ontmoet en hier gelijk leuke gesprekken mee gehouden. Kortom wel een gezellige groep. Na een korte plaspauze zijn we de bus ingestapt naar Jaipur (275km onder Delhi, hoofdstad van Rajasthan). In de heerlijk benauwde bus (temperatuur buiten 00.00 's nachts boven de 30 graden) probeerde iedereen de slaap te vatten, wat eerlijk gezegd onmogelijk was. Onze reisbegeleir MAGIPAUL (of zoiets dergelijks) vertelde dat de 275 KM in 5 uur afgelegd konden worden, maar dat we rekening moesten houden met meer. Dit had te maken met koeien en ongelukken, of de een invloed had op de ander wilde hij ons niet vertellen. Na een klein uurtje rijden, schrok ik wakker van de hitte en van rare stuurmanoevres van de chauffeur. Ja, hoor... Het was zover, file. Keren en weer terug voor een sneaky langspad en daarna weer keren en weer terug om toch maar achter aan te sluiten om het allebei geen zin had. Daar een uur vast gestaan, voordat het probleem (een vrachtwagen zonder cabine) uit de weg geruimd was.

De volgende ochtend om 7.00 waren we dan eindelijk aangekomen in Jaipur. Echt een enorm aantal paleizen en nog veel meer schitterende gebouwen, maar ook enorm veel vuiligheid op de straat, waar we helaas niet om heen kunnen kijken. Allereerst zijn we naar een marmeren tempel geweest van de Hindoes, waar we onze schoenen voor uit hebben gedaan, zodat we deze witte tempel konden bezichtigingen.

Na dit bezoek zijn we door gebracht MagiPaul naar ons hotel, waar nagenoeg de hele groep (18 personen) de kamer opzochten voor een douche en een slaapmoment. Na een rustpauze van circa 3,5 uur waren we eindelijk wakker om iets te ondernemen. We hadden nog geen voet buiten de hek gezet of de TukTuk's en de Riksja's kwamen al onze kant op. Hier hadden we nog geen zin, dus besloten verder te lopen, totdat het echt niet meer ging van de hitte. Een deal met een Riksja gemaakt en hij zou ons naar het City Palace brengen. Na een rit van anderhalf uur achter in de Riksja werden we uiteindelijk weer gedropt bij de marmeren tempel van de ochtend. Hij wilde ons wel naar City Palace brengen, maar deze was al gesloten en had derhalve geennut meer. Terug besloten we maar om een TukTuk te nemen. Ging tenminste een stuk sneller, zo een twintig minuten.

's Avonds met de hele groep naar een diner met dansende Indiërs geweest, waarbij ik op de heenweg de TukTuk mocht besturen van de TukTuk-driver. Kan wel zeggen, dat het best kicken is om midden in Jaipur (chaotisch verkeer) een TukTuk van A naar B te besturen.

Afgelopen maandag zijn we naar diverse paleizen geweest en ook naar City Palace uiteindelijk. Helaas is hier de Moeson in geslagen (heftige regenbuien in de namiddag) en daar stonden wij dan met een kaartje in ons hand onder een overkapping te wachten totdat we droog over konden. Jammer genoeg zat dit er voor ons niet meer in en waren de poncho's achter gebleven in het hotel. 's Avonds zijn we met de groep langs een echt Indisch restaurant geweest, waar ze allerlei heerlijke gerechten maken.

Vandaag door middel van 6 TukTuk's door heel Jaipur gereden met de hele groep. Best grappig als je ze Nederlands hoort praten en zij elkaar gaan inhalen en ons Hindi leren. Door middel van de TukTuk's kwamen we bij het apenpaleis (een oud paleis overgenomen door mega veel apen, kortom dit jaar meer geluk dan vorig jaar) en bij het grote graf van de Maharadja. Momenteel is de Moeson wederom op bezoek en ben ik even in de gelegenheid om een kort verslagje te typen. Morgen moeten we vroeg op om via Fatehpur Sikri naar Agra te gaan met de bus. Dan hebben we geluk als we de zon bij de Taj Mahal zien ondergaan. Begrijp overigens ook dat er morgenochtend hier een zonsverduistering is. Misschien pikken we die ook nog even mee.

Nou tot ziens,

Namasté.

Groeten Rembrandt & Marjos.

India - Nepal here we come!

Het is weer aftellen geblazen, na ons avontuur in Mexico - Belize - Guatemala zijn we in de voorbereiding op onze reis door India - Nepal. Dit jaar geen strand voor ons, maar een net zo indrukwekkende reis hoogstwaarschijnlijk.

Onze reis begint op zaterdag 18 juli en dan zullen we via een korte tussenstop op Londen doorreizen naar Delhi (hoofdstad van India), vandaaruit vervolgen we direct onze reis naar Jaipur om via Agra - Varanasi door te gaan naar Lumbini (geboortedorp van Boeddha) in Nepal. Vanuit Lumbini zullen we door reizen naar Pockhara - Kathmandu - Bahktapur om weer terug te komen in Kathmandu (hoofdstad Nepal).Hier bestaat voor ons de mogelijkheid (of bijhet eerste bezoek of bij het tweede) om te raften in de Himalaya (klinkt nu al cool).

Vanuit Kathmandu gaan we via Chitwan (beschermde junglevan Nepal met neushoorns en bengaalse tijgers) terug naar Delhi, waar we de Lotusbloem (nabootsing van de opera-house in Sydney) zullen bewonderen. Hier zal onze reis alweer eindigen en pakken we het vliegtuig terug via Londen om op 08 augustus weer veilig te landen.

Nu nog even snel mijn tas in pakken en de reis kan weer beginnen.

Nou, tot snel.

Villahermosa, back in Mexico!

Ola Holandesa!

Welkom terug in Mexico! Na onze korte verblijf in Guatemala zijn we gisteren weer veilig de grens overgekomen en zijn we door gereist naar Villahermosa. Een oliestad in de provincie Tabasco (inderdaad van de pittige saus). Niet enorm veel te beleven, maar wel weer een goede stad om de vakantie af te bouwen.

Gisterenmorgen om half vijf ging onze wekker, aangezien het busje om 5 uur voor hotel zou staan en de dag ervoor de bus zelfs te vroeg was, durfde we ditmaal geen minuut later een voet buiten de deur te zetten. Helaas blijken de Guatemalanen dezelfde horloges te hebben als de Mexicanen, dus duurde het ditmaal toch nog een half uur voordat we konden instappen. Na een rit van een uur (slapend) werd plotseling onze rust hard verstoord doordat we weer een hobbeldebobbel weg opreden. Blijkbaar hier toch normaal. Rond half negen waren we dan eindelijk bij de douane, een houten krot, waar drie man met geweer stempels uitdeelde voor 40 Quetzal per persoon. Nog een kwartiertje met de bus en we zouden bij de rivier arriveren om onze 'illegale' oversteek te maken. We waren immers officieel Guatemala al uit, maar onofficieel nog niet. Eenmaal bij het bootje aangekomen, bleken onze Braziliaanse medepassagiers een beetje veel bagage mee te hebben. Tot nu toe nog geen probleem, aangezien we met twee bootjes gingen. Een klein half uurtje later waren we dan aan de Mexicaanse kant van de rivier. Hier moesten we weer een iniemini bus stappen met daarboven op alle bagage. Probleem 1: teveel bagage, probleem 2: te weinig ruimte, probleem 3: portugees is geen spaans. Onze Mexicaanse buschauffeur begreep niets van de Braziliaanse dreigementen en vroeg beleefd of iedereen op een stoeltje wilde gaan zitten. Na een gekibbel en veel buitenlands 'on'vriendelijke woorden heen en weer gingen we dan werkelijk op pad, dachten we. Bij de douane werd er namelijk een Guatemalaan uitgepikt, die niet de juiste papieren zou hebben. Een paar minuten daarvoor waren wij wel zo lief geweest om een nieuw stempeltje te halen om weer legaal in een land te zijn. Best leuk zo driekwartier illegaal leven.

Nadat onze Guatemaalse vriend zijn bagage had gepakt, gingen wij weer verder met onze rit richting Palenque. In dit veels te kleine busje zou het een martelgang worden. Na ongeveer twee en een half uur heen en weer schuiven op een stoel waren we dan eindelijk in Palenque, wat kan 140 kilometer dan ver zijn. Gelukkig zijn de wegen hier niet hobbeldebobbel, maar slingerdeslanger. Scheelt iets, maar niet veel. In Palenque hebben wij gelijk de bus genomen naar Villahermosa, waar wij tot en met dinsdag zullen verblijven.

Vandaag zijn we naar het museum geweest met allerlei kunstwerken van de Olmeken (soort Azteken, maar dan net even anders. Je hebt overigens vele soorten hier, Olmeken, Tolteken, Azteken enz. enz.). Morgen gaan we naar een soort Beekse Bergen, maar dan in Mexico. Nou nog een paar daagjes en dan vliegen wij weer richting huis.

Adios en tot in Nederland.

Flores, maya schoonheid in Guatemala!

Ola los Amigos!

Ja, we zijn weer in het spaanstalige gedeelte van Centraal Amerika! Guatemala, net onder de oksel van Mexico (Yucatan). Pak de bosatlas er even bij en zoek even naar het meer van Peten, daar ligt Flores ergens. Een klein dorp op een eiland in dit grote meer. Om hier daadwerkelijk te komen was nog een avontuur op zich.

Gisterenmorgen ginbg vrij vroeg de wekker, aangezien we de boot van half acht moesten hebben om een goede plek in de bus te hebben richting Flores. Na onze darmen weer wat ruimte te hebben gegeven, zijn we de boot ingestapt om een driekwartier later voet aan wal te zetten in Belize City. Goodbye Caye Caulker, goodbye relaxing time! Gelijk een busticket besteld bij de maatschappij, die onze een zeer luxe beloofde. Na uur wachten en een driemalig bezoek aan het redelijk schone toilet werden we geroepen om met de bus mee te gaan. Helaas een spaanse organisatie, dus moeilijk mee te praten. Daar kwamen we dan bij het busje (2 meter bij 5 meter en plaats voor dertig man). We liepen toevallig met vieren (nog twee Amerikanen) en paste helaas niet in dit busje. Bleek er nog een andere organisatie te zijn. Gelukkig kunnen we met de andere bus mee, dachten we. Zitten we daar eindelijk in een derde rangs bus, maar in ieder geval met beenruimte. Blijkt ons formuliertje niet te kloppen en moeten we met de volgepropte bus mee. Ik proberen in mijn spaans/engels/apentaal uit te leggen, dat er echt voor ons geen plaats is in de veel te kleine bus. Uiteindelijk als ik mijn voeten er bij ga gebruiken, komt er een iet wat zwaardere donkere Belizeaan aangelopen, die met driewoorden uitlegd aan de hulpeloze vrouw, dat het een schande is, dat wij met de veel te kleine bus mee moeten. No, Fucking Bus, waren zijn heilige woorden.

Na een rustige rit van ongeveer twee uur kwamen we aan bij de grens (Belizean Border, vorige keer niet geheel door iedereen begrepen). Marjos moest even plassen en dat werd ons bijna fataal, want de bus wacht echt niet op passagiers, die meer dan anderhalf uur over 3 stempels en 30 euro doen. Gelukkig hadden we een paar oplettende passagiers, die haast voor de bus gingen liggen, zodat wij nog mee konden. Onze reis vervolgde zich dus tochin Guatemala. Waren de wegen in Mexico'slecht', in Belize 'heel slecht', dan zou je ze in Guatemala 'enorm slecht' mogen noemen. Ze vallen niet eens in de categorie bosweg, en ze noemen het hier een snelweg. Vreselijk, wat een kuilen, hobbels en andere vreemde gaten/bulten in de weg. Na ongeveer zestig kilometer hobbelen en bobbelen (is ongeveer een anderhalf uur) kwamen we eindelijk op iets van een 'normale' weg. Niet veel later waren we dan eindelijk in Flores, waar we een goede kamer kregen toegewezen. Gelijk een trip geboekt voor de volgende dag (eigenlijk nacht/ochtend) en de verdere reis naar Palenque (zie onze verhalen een aantal dagen geleden).

Na ons even te hebben opgefrist, zijn we ergens een hapje gaan eten bij het meer van Peten. Hier zouden we een mooie zonsondergang gaan beleven stond er in de Footprint. Zou het dan toch lukken na de verschillende mislukte pogingen op Caye Caulker. Onze maaltijd was niet bijzonder, maar het aantal vliegen rondom onze tafel des te meer. Heb veel vliegen in mijn leven gezien, maar dit waren er wel erg veel. Helaas jaagde deze vliegen ons ook weg bij het uitzicht over het meer. Weer een mislukte poging. Na een rondje door het dorp te hebben gemaakt, zagen we achter de huizen de zon langzaam ondergaan. Snel naar het water lopen om nog even te kijken. Wat een gaaf uitzicht.......

Aangezien onze wekker al om half drie ging, waren we lekker vroeg gaan slapen. Na de zonsondergang van gisteren, zouden we vandaag de zonsopgang gaan bekijken in Tikal, waar diverse Maya ruines zijn. Na een rit in een mega klein busje (zie boven omschreven), die niet eens de heuvel op kwam (Was zo erg dat lopen sneller zou zijn, dan blijven zitten, maar het was nog dertig kilometer), waren op de plaats van bestemming. De brulapen brulde ons al de bossen in. Wat een mega herrie zeg. (Even voor Myra, in Palenque, was die mega herrie ook brulapen) Na een pittige wandeling door het bos kwamen we bij het trappenhuis aan van de tempel. Helaas net te laat voor de zonsopgang. Komt waarschijnlijk door de langzame bus. Was natuurlijk wel een extreem mooi uitzicht, 75 meter boven het oerwoud. Overal vogels, apen en andere tropische geluiden, wat lekker wakker worden is dat.

Na een 4 uur durende rondleiding door onze 'engels' sprekendegids Carlos mochten we zelf nog een beetje rondlopen door het park. Zo kwamen we allerlei wilde dieren tegen: de neusbeer, de brulaap, diverse vogels, het broertje van Quetzal (is niet de echte, maar lijkt op de door de Maya's aanbeden vogel). Natuurlijk waren de tempels weer hemels en was dit nog een bijzondere ervaring om mee te maken. Toch vreemd om midden in de jungle allerlei tempels te zien boven de bomen uit of onder de bomen door (is net hoe je keek).

Nou was het weer even. Morgen gaan we illegaal de grens over per boot. Spannend. Spreken jullie weer in Mexico!

Adios!

Rumpunch, Reggae en Zeekoeien!

Hi Allemaal,

Alweer een berichtje van ons. Zo te zien heeft het thuisfront niet helemaal begrepen dat we onze reis ook nog naar Belize voortzetten. Nou ja, is de verrassing des te leuker! Hier is het namelijk een paradijsje. Belize is een klein land ten zuiden van Mexico en naast Guatamala. Het valt nog steeds onder de Engelse vlag, helaas betekend dat voor de locals veel armoede. Voor ons is het wel makkelijk dat we gewoon Engels kunnen praten (of Nederlands aangezien een heel groot deel van de toeristen hier Nederlands is, hoe kan het ook anders).

Wij zitten nu al drie dagen op het eilandje voor de kust zoals Rem al vertelde: Caye Caulker. Heerlijk is het hier. De eerste dag wilden we vanaf een zeilboot naar de zonsondergang gaan kijken. Lekker relaxt reggae muziekje, gezelschap van een paar Nederlanders en Engelsen. We werden al snel dronken gevoerd door de kapitein: ze maken hier overheerlijke Rumpunch, mjam. Helaas voor ons begon het al snel te regenen en weg was de zon. Uiteindelijk toch nog gezellig gekletst en sterren gekeken.

We slapen in een paars houten hutje aan zee. ‘s Ochtends als we de deur openen zit “Gekkie” ons huisdier al op ons te wachten. Deze grote hagedis (of gecko, daar zijn we het niet over eens..) loopt al gezellig met Rembrandt mee de trap af. Verder hebben we uitzicht op gigantische Pelikanen die alle springende visjes achterna zitten, reuze meeuwen en lopende schelpjes. Het weer is hier ook super lekker, de hele dag door 30 graden met soms een korte tropische bui. Wel hebben we de eerste twee nachten een storm meegemaakt. Laten we zeggen dat ik blij was dat ik tegen een sterke man aan kon kruipen, want ons hutje bewoog met de wind mee, en elke keer dat de bliksem sloeg werd alles heel erg licht. Hebben we dat ook weer mee gemaakt.

Gisteren hebben we gesnorkeld!! Ik was wel een beetje zenuwachtig, omdat het mijn eerste keer was met flippers zwemmen en op open zee. Gelukkig moest ik een lifejacket aan, en ik was ook niet de enige die dat moest. We hebben mooie dieren en koralen gezien! Jawel mensen, we hebben een zeekoe gezien! Fantastisch was dat! Ook de reuze blauwe roggen en een zeeschildpad waren indrukwekkend. Daarnaast hebben we tussen de haaien gezwommen. Zo raar dat de koralen midden op zee zitten, de zandbanken maken het water daar ook meteen een stuk ondieper. Een aantal foto’s die we onder water gemaakt hebben zijn bijgevoegd.

Vandaag hebben we hier nog een relaxdagje en morgen nemen we de bus naar het volgende land: Guatamala.

tot ons volgende contact! kus

Caye Caulker, Jamaican style in Belize!

Goedenavond Nederland,

Inmiddels hebben wij al een dag Mexico onze rug toegekeerd en zijn wij lopend de grens overgaan richting Belize. Na een gezellige laatste vrijdag met Myra hebben wij helaas haar moeten achterlaten in Playa del Carmen. Zij gaat momenteel in het vliegtuig terug naar Mexico-City om daarna via Peru en Brazilie pas een vier weken later met ons de vakantie herinneringen op te halen. Moet toch even zeggen: 'Myra, je was een gezellig reisgezelschap, waar we leuk mee hebben kunnen lachen en verschillende ervaringen mee hebben mogen delen'.

Gisterenochtend ging al vroeg onze wekker. Best jammer als je een paar dagen hebt kunnen uitslapen. Om half tien zou onze bus vertrekken richting Chetumal, waar wij misschien de bus zouden kunnen pakken om naar Belize City te reizen om vanaf daar de boot naar Caye Caulker te nemen. Na een 4 uur durende reis met de bus met een aantal vreemde manga-films waren we dan eindelijk in Chetumal. Direct werden we door iemand aangesproken of we niet naar Belize wilde, want hij verkocht buskaarten. Over precies een uur zou de bus vertrekken. Om drie uur reden we dan eindelijk in een echte 'chicken' bus richting de Belizean Border. Eerst moest iedereen uitstappen bij de Mexicaanse grens om zich uit te laten registeren, daarna konden we weer de bus in. Minuut later zelfde ritueel alleen moetsen we nu ons laten registreren. Alle tassen meenemen om ze te kunnen controleren. Daar sta je dan bepakt en bezakt bij de vleeskeuring. Kleine glimlach en weer doorlopen. Macht, daar kicken ze wel op, blijkbaar. Yeah, we zijn in Belize en wij mogen wel door. Dat kan een medereiziger nog niet zeggen, misschien nu wel, maar hij heeft in ieder geval onzebus gemist.

Na een reis door een vreemd landschap, wat doet denken aan alle Jamaicaanse verhalen van mijn zus. Kwamen we aan in Belize-City, spookstad bij uitstek. 's Avonds over straat betekent, dat je er om vraagt om beroofd te worden, staat tenminste in de boeken. Gezellig, vooruitzicht. Snel een taxi in ennaar het eerste beste gasthuis en daar nogmaals vragen. Bij ons uitgekozen gasthuis was gelukkig plaats genoeg en we mochten blijven. Gelijk even vragen of we ergens een beetje kunnen eten. Dit werd ten strengste afgeraden door onze gastvrouw. Het was verstandiger om na 6-en binnen te blijven en op onze horloges was het al inmiddels zeven uur. Dan maar even pinnen en boodschappen doen. In de supermarkt zagen we gelukkig een heerlijke bak met cornflakes, wat een overheerlijke avondmaal. Na een twaalf potjes kaarten (tien over tien)zijn we ons bed maar ingedoken om maar niet naar buiten te hoeven. De volgende ochtend zouden we om half elf de boot moeten nemen naar Caye Caulker.

Rond de klok van half negen werden we weer lekker zwetend wakker. Oh, wat missen we de airco van Playa del Carmen. toch. Wat zijn we daar verwend. Na ontbijt van weer de heerlijke cornflakes zijnwe de brug overgestoken naar de watertaxi richting Caye Caulker. Hier bleek dat we anderhalf uur te vroeg te zijn. Blijkbaar heeft niemand ons verteld, dat het hier een uur vroeger is dan in Mexico. Dus mochten we nog een uur langer wachten, hadden we gisteren nog een uur langer kunnen kaarten en hadden we een uur langer kunnen slapen. Dan maar even in lezen over het eilandje voor de zoveelste keer. Na een boottrip van een uur kwamen we aan op Caye Caulker, waar Paul (onze strandgids) ons allerlei strandhutjes liet zien.

Nou, dat was even ons verhaal vanaf Caye Caulker. De komende dagen even lekker relaxen en wat snorkelen in de mooie blauwe zee en voor de duikfanaten, hier is het paradijs na Australie! Zoek maar even op internet over Caye Caulker en je zult zien wat ik bedoel.

Adios of zoals ze hier zeggen Bye!

Marjos & Rembrandt

PS, Emil, happy birthday to you!

Playa del Carmen, zon, zee, strand en kont verbrand!

Ola,

Na ons verblijf in het bounty-achtige Tulum hebben we de bus gepakt richting Playa del Carmen. Het op een na bekendste strandvakantieplaatsje van Mexico na Cancun. Hier in Cancun hebben Marjos en ik ervoor gekozen om in iets meer luxe te leven dan in een verblijf in een hostel. Hebben nu 3 nachten een echte hotelkamer met airco. Niet dat hij dag en nacht aanstaat, maar is zo af en toe toch wel lekker verfrissend. Na onze aankomst in het hotel hebben we een flink gedoucht om na onze niet waterervaring in Tulum toch maar even met echt water te douchen. Het water was hier heerlijk koud, zodat we goed afkoelde voor de middagactiviteiten.

De gehele middag gewoon lekker relaxed aan het strand gelegen en een flesje water gekocht voor wel$30 pesos!!!! Is gewoon 3 keer zo duur dan in alle vorige steden. Doen we dus ook niet meer. Na een middag strand zijn we op zoek gegaan voor een reisorganisatie, die Chíchen Itza bezocht. Vele gevonden en uiteindelijk na 15 minuten lopen, toch wel $ 15 dollar bespaard. Ja, hier Playa werken ze liever met dollars dan met pesos. We werden geholpen door een zeer enthousiaste Mexicaan, die vond dat zijn andere collega´s allemaal leugenaren waren en dat CHICKEN PIZZA (zoals hij Chíchen Itza noemt) niet meer, maar ook niet minder dan zijn prijs mocht kosten.

´s Avonds ontbijt aanschaft in de Wal-Mart (een mega shop, die echt alles verkoopt). Gelijk wat gezonde producten meegenomen, waaronder Draken-fruit, maar voor de enthousiastelingen, dit raden wij jullieniet aan. Was niet echt vies, maar om nu enorm enthousiast te gaan zitten vertellen, dat jullie dit echt moeten proberen, nee.

Vanochtend om half acht kwam ons busje, zoals afgesproken ons ophalen, maar ongeveer 5 minuten later stonden we al voor drie kwartier weer vast. Nou, ja vast. De Mexicanen moesten even overleggen hoe ze iedereen gingen vervoeren. Dus een aantal mensen eruit, mensen erin, weer wisselen enz... Uiteindelijk zaten we dan met een zwijgzame Mexicaanse chauffeur, 2 nog stillere Mexicaanse dames, een gezin uit Canada (Montréal) en een stel uit Amsterdam. Na een rit van 3 uur waren we bij de eerste stop, een souveniershop, waar de prijzen dusdanig hoog lagen, dat ze het een plasstop noemen. Een halfuurtje later waren we dan ook bij Chíchen Itza. Wat een geweldige piramide is de El Castillio! Echt zo vet. Zo groot, wat voel je jezelf dan enorm nietig. Echt alles is zo onwerkelijk, dat je toch een aantal keer jezelf moet knijpen om het te geloven. Nou, knijpen is niet echt nodig, want je voelde de zon wel branden op je hoofd. Daarvoor moest ik dus een pet meenemen.

Nadat we hier ongeveer een 2,5 uur hebben rondgelopen en vele foto´s (volgen morgen)hebben gemaakt. Gingen we na een Se-note (ofzoiets, weet niet precies hoe je het schrijft, maar dat weten jullie ook niet). Een Se-note is een ondergrondse rivier, waar je kunt zwemmen. Hier hebben we een kleine 30 minuten in gedobberd, voordat we weer boven moeder aarde kwamen. Na deze korte stop zijn we nog even na Valladolid geweest, hier moesten we in verband met tijdgebrek een 20 minuten volmaken met allerlei souveniershops, welke dezelfde prijs hanteren als hier (kwamen we zojuist achter).
Al met al een drukke enerverende dag hier in het zonnige Yucatan!

Nou, dit was het weer voor even.
Ga me zo even insmeren tegen de muggen en tegen het rode vlees.

Adios!